Drugs in je lichaam

Bij inhaleren komt de werkzame stof terecht in de longen. In de longen bevinden zich enorm veel bloedvaatjes en zo wordt de drug al snel in het bloed opgenomen. Het bloed wordt vervolgens door het hart het hele lichaam rondgepompt. Dit is de snelste manier om een drug in je hersenen te krijgen. Binnen 7 tot 10 seconden bereikt de drug je hersenen.

Omdat het effect van roken zo snel gevoeld wordt, kan de gebruiker de inname reguleren. Je stopt bijvoorbeeld met blowen als je voelt dat je stoned genoeg bent.

Door te inhaleren breng je schade toe aan je longen.

Bijvoorbeeld: het roken van een sigaret of een joint, basecoke roken, dampen van heroïne inhaleren (‘chasing the dragon’), lijmsnuiven, cannabis roken via een verdamper.

Injecteren van een drug zorgt voor een snel een intens effect. Bij injectie in een ader (intraveneus) voel je na 15-30 seconden effect, bij injectie in de spieren (intramusculair) of onder de huid (subcutaan) na 3 tot 5 minuten.

Omdat een grote hoeveelheid drug in één keer in de bloedstroom komt en er niets verloren gaat van de drug, resulteert het spuiten van een drug vaak in een ‘flash’. De andere toedieningsmethoden veroorzaken wel de euforie maar geen flash (behalve het roken van basecoke/crack).

Injecteren is de meest riskante manier van inname, omdat je alle veiligheidsbarrières van het lichaam passeert. Bij recreatieve gebruikers in de dancescene komt spuiten bijna nooit voor. In de kleine scene van psychonauten wordt er wel eens geëxperimenteerd met de intramusculaire toediening van ketamine. Maar ook daar is spuiten zeldzaam.

Bijvoorbeeld: het injecteren van heroïne, cocaïne of speed in een ader (‘shot’), het in de spieren injecteren van ketamine.

Bij het snuiven van een drug voel je na enkele minuten effect dit is dus een snelle manier van inname. In het neusslijmvlies bevinden zich namelijk vele kleine bloedvaatjes en zo wordt de drug in het bloed opgenomen. Het bloed wordt dan vervolgens door het hart het hele lichaam rondgepompt en komt ook in de hersenen terecht. De drug gaat dus niet rechtstreeks via je neusslijmvlies naar boven naar je hersenen. Het gaat altijd via het hart naar de hersenen.

Door regelmatig snuiven kan het neusslijmvlies geïrriteerd en ontstoken geraken. Dit leidt in extreme gevallen tot chronische verkoudheid of vermindering van het reuk- en smaakvermogen.

Het eten of slikken van drugs is een trage manier van toediening. In je maag komen de drugs in contact met een zuur milieu en verteringsenzymen. Hierdoor kan er een gedeelte afgebroken worden. Via de maag, maar daarna vooral de dunne darm worden de drugs opgenomen in de bloedstroom. Het bloed van de dunne darm stroomt dan eerst nog naar de lever. Hier kan opnieuw gedeeltelijke afbraak plaatsvinden. Pas dán stroomt het bloed door naar het hart en de rest van het lichaam en kan het dus de hersenen bereiken. Wegens de lange weg die de drugs moeten afleggen, duurt het 30 tot 90 minuten (afhankelijk van de maaginhoud) voor je de eerste effecten voelt. Omdat er al een gedeelte van het middel wordt afgebroken door de lever (dit heet first pass effect) voor het de hersenen bereikt, is er vaak een hogere dosis nodig dan bij andere toedieningsvormen.

Het nadeel van eten of slikken van drugs is dat je het effect moeilijker kan reguleren. Het duurt vrij lang voordat je iets voelt. En dus of je weet of het een goede dosering was. Als je te veel hebt genomen kan je niet meer terug.

Bijvoorbeeld: het slikken van een XTC-pil of speed bommetje, het drinken van alcohol, het eten van spacecake.

Bij rectale toediening worden drugs ingenomen via de anus. Deze praktijk wordt niet vaak toegepast door recreatieve gebruikers.

Bij rectale inname wordt het middel opgenomen via het slijmvlies van het rectum (einde van de dikke darm) in de bloedstroom. Omdat het bloed van het rectum niet eerst naar de lever stroomt (zoals het bloed van de dunne darm), maar rechtstreeks naar het hart, is er bij deze manier van toediening géén first pass effect. Hierdoor ligt de dosis voor rectale toediening lager dan die voor orale toediening. Bovendien voel je al na 15-20 minuten effecten. Mensen die bij orale toediening veel last hebben van irritatie van de maagwand of misselijkheid, zouden rectale toediening kunnen overwegen.

Drugs kunnen ook via de vagina het lichaam binnen komen. Dit gebeurt niet of nauwelijks. Ook hier moet je er rekening mee houden dat de dosering lager ligt dan bij slikken en dat het sneller werkt. De drugs worden via de bloedvaten in de vagina opgenomen en gaan dan via het hart naar de hersenen.

Drugs kunnen via het mondslijmvlies het lichaam binnen komen. Denk aan een nicotine kauwgompje of LSD.

Bij de toediening van het tripmiddel LSD zullen vele gebruikers de papertrip niet onmiddellijk inslikken, maar eerst een tijdje in de mond houden. Zo kan de werkzame stof via het mondslijmvlies worden opgenomen in de bloedstroom. Het effect treedt dan sneller op dan bij doorslikken.