Heroïne / opiaten

Opiaten en alcohol zijn beiden downers. Ze vertragen de activiteit in je zenuwstelsel. Dit heeft verschillende risico’s. Ten eerste zorgen ze er beiden voor dat je ademhaling vertraagt en minder diep wordt. Dit kan er voor zorgen dat je sneller outgaat dan als je maar 1 middel neemt.

Vooral als je eerst alcohol gedronken hebt en dan opiaten neemt vergroot dat de kans op outgaan. Als je eerst opiaten neemt en dan (wat) alcohol drinkt is de kans kleiner dat je veel drinkt. Maar beter is het uiteraard om niet te combineren. Deze combinatie kan voor serieuze lichamelijke risico’s zorgen.

• Neem bij de eerste keer dat je een middel gebruikt een kleine dosis om te kijken hoe jouw lichaam reageert op het middel.
• Gebruik alleen als je je goed voelt.
• Gebruik alleen voor je plezier, niet om symptomen zoals bijvoorbeeld vermoeidheid tegen te gaan.
• Gebruik niet als je psychische klachten hebt (gehad), of psychische klachten (zoals depressie) in je familie voorkomen.
• Test vooraf je drugs bij een testservice.
• Zorg voor een goede set en setting.
• Gebruik met mate. Houd bij hoeveel je gebruikt.
• Spreek duidelijk met jezelf af hoeveel je maximaal wil gebruiken op een avond.
• Combineer niet met andere middelen of medicijnen.
• Neem geen deel aan het verkeer.
• Voorkom infectieziekten. Gebruik je eigen snuifbuis en deel deze niet met anderen.
• Spoel na snuiven je neus na afloop goed met lauw zout water, bijvoorbeeld door een neusspray of neusdouche te gebruiken.
• Voel jij, of voelt een van je vrienden zich niet lekker? Hou elkaar in de gaten, zorg voor elkaar en ga (als die er is) even langs de EHBO.
• Bel 112 bij een levensbedreigende situatie.
• Eet gezond voor en na drugsgebruik. Vooral veel anti-oxidanten en vitaminen (blauwe bessen, frambozen, bramen, druiven, rozijnen, sinaasappels, kiwi, broccoli). Dit is misschien wel de belangrijkste tip! Het is soms moeilijk om te eten tijdens en na drugsgebruik, maar probeer het toch. Goed eten vermindert duidelijk de kater! Als je geen vast voedsel binnenkrijgt, denk dan aan sappen, drinkontbijt, smoothies.

• Combineer downers niet met andere downers (alcohol, GHB, slaapmiddelen, opiaten) of ketamine.  Dit is gevaarlijk, omdat je in coma kunt raken en kunt stikken in je braaksel.
• Schrijf het tijdstip van inname en jouw dosis op, Stuur een berichtje naar elkaar met tijdstip en dosering of zet het zelf in je telefoon.
• Als je voelt dat je heel slaperig wordt kun je in beweging blijven om te voorkomen dat je in slaap valt. Maar pas op, als bewegen veel moeite kost heb je kans dat je gaat vallen dus doe geen gekke dingen.
• Op een lege maag heb je sneller een overdosis, een volle maag vergroot de kans op braken.
• Less is more; bijnemen omdat je niets voelt is beter dan een overdosis omdat je teveel hebt genomen.
• Zorgt dat mensen in jouw omgeving weten wat je gaat gebruiken en hebt gebruikt.

Het combineren van verschillende drugs kan riskant en onvoorspelbaar zijn. Als je gaat combineren heb je meer kans op problemen met je gezondheid. Voor meer informatie check het thema Drugs en combigebruik.

Heroïne wordt regelmatig in combinatie gebruikt met andere middelen, bijvoorbeeld met alcohol of cocaïne. De combinatie met andere dempende middelen is extra risicovol. De ademhalingsremmende werking van opiaten wordt bijvoorbeeld versterkt door het gebruik van alcohol. Een combinatie met MAO-remmers kan tot een te hoge bloeddruk leiden.

De combinatie met uppers als cocaïne geeft je lichaam verschillende signalen. Je lichaam heeft extra zuurstof nodig vanwege de cocaïne, maar krijgt het juist minder omdat je door de heroïne minder adem haalt.

Hoe lang een middel aantoonbaar is in je bloed of urine hangt af van een aantal factoren. Van invloed is hoe vaak en hoe veel je gebruikt en je persoonlijke metabolisme (de snelheid waarmee de afbraakstoffen van een middel worden afgebroken door met name je lever). Drugs zijn langer aantoonbaar in je urine dan in je bloed.

Heroïne zelf is doorgaans tot zo’n 8 uur na gebruik aantoonbaar. Bij tests wordt meestal gekeken naar de afbraakstoffen van heroïne en deze zijn 3 tot 5 dagen na gebruik aantoonbaar.

Opiaten

Opiaten worden van de papaverplant geproduceerd. Deze planten groeien onder andere in Centraal-Azië en Zuidoost-Azië (bv Iran, Irak, Afghanistan, Birma en Thailand), maar ook in Zuid-Amerika. Opium wordt verkregen door het maken van een sneetje in de onrijpe zaadbol van de papaverplant. Uit het sneetje van de zaadbol loopt een melkachtige substantie. Bij het indrogen hiervan ontstaat een donkerbruine substantie, de ruwe opium. Deze kan puur gerookt worden. Uit de ruwe opium kan morfine gemaakt worden, en van morfine kan codeïne worden gemaakt. Vergeleken met morfine is codeïne een zwakke pijnstiller en een krachtige kriebelhoest onderdrukker. Door de morfine chemisch te bewerken, kan uiteindelijk de heroïne ontstaan.

Opioïden

Stoffen die een vergelijkbare werking in de hersenen hebben als opiaten, maar niet in de oorspronkelijke papaverbol voorkomen noemen we opioïden.

Sommige klachten na het gebruik van drugs kunnen langer aanhouden en dan kan medische uitleg of zelfs behandeling nodig zijn. Brijder heeft hiervoor een landelijk spreekuur partydrugs opgericht. Als je klachten hebt kun je bellen met het medisch spreekuur partydrugs: 088 – 358 29 40.

Heroïne is zeer verslavend. Er zijn maar weinig mensen die het gebruik van het middel in de hand weten te houden. Het lichaam went snel aan heroïne. Je hebt dan steeds meer nodig om het gewenste effect van euforie nog te voelen. Opvallend is dat ook de ontwenningsverschijnselen zeer snel optreden; al na twee, drie weken gebruik. Een gebruiker voelt zich ziek, klam en koud, transpireert, heeft kippenvel, een lopende neus, diarree, buikkrampen en spierpijn in armen en benen. Deze klachten verdwijnen als er weer heroïne genomen wordt. Maar de ontwenningsverschijnselen worden elke keer alleen maar heftiger. Daarnaast blijft een gebruiker door de euforische en pijnstillende werking heel sterk naar het middel verlangen. Hij/zij zet er alles voor opzij en doet er alles voor (ook stelen) om maar te kunnen gebruiken. Vooral de geestelijke afhankelijkheid is heel groot.

De geschiedenis van opiaten gaat heel ver terug, zo’n 4000 tot 6000 jaar. Toen al werd er geschreven over de papaverplant. Egyptenaren en vele andere volkeren van het vroege Midden-Oosten gebruikten het. In de 7e eeuw kwam opium via Arabische handelaren in China terecht, waar het in eerste instantie gebruikt werd om diarree te genezen. Later werd opium onder invloed van de Hollandse kolonisten een middel tegen malaria én een roesmiddel. China raakte in de ban van opium. Het gevolg was dat veel gebruikers verslaafd raakten waarop de toenmalige machthebbers een verbod afkondigden. Dit verbod gaf aanleiding tot twee opiumoorlogen waarbij de Engelsen ervoor zorgden dat de opium uit hun kolonie India in China verkocht kon worden. Ze wilden dit graag blijven verkopen omdat ze er heel veel geld mee verdienden.

In Europa werd opium pas in 1525 als medicinaal drankje geïntroduceerd. Het drankje droeg de naam ‘laudanum’ en was gemaakt van alcohol en opium. Het werd door zowel volwassenen als kinderen gebruikt als slaap- en pijnstillend middel. Het drankje was erg populair. Er was bijna geen ziekte, waarbij opium niet als een soort wondermiddel gezien werd. Gedurende de 19e eeuw was opium zowel in de VS als in Engeland bij drogisten vrij te koop.

Het gebruik van opium als genotmiddel in Europa dateert van het einde van de achttiende eeuw. Het werd door alle lagen van de bevolking gebruikt maar leverde in die tijd nog niet zo veel problemen op: het was goedkoop en nog niet illegaal. Kennis over de negatieve effecten en de risico’s was er nauwelijks.

In 1803 ontdekte een Duitse apotheker hoe je uit opium morfine kon maken. Morfine werd net als opium gebruikt als middel tegen chronische pijnen en slapeloosheid, maar het werd ook genomen door mensen die verslaafd waren aan laudanum (tinctuur van opium) en daar vanaf wilden komen. Dit werkte niet aangezien morfine nog krachtiger en verslavender is dan opium. Hoe verslavend morfine was, bleek toen 45.000 soldaten verslaafd terugkeerden van de Amerikaanse burgeroorlog.

Heroïne werd in 1898 ontdekt door een Duits bedrijf. Het wordt gemaakt van morfine. De werking van deze ontdekte nieuwe drug heroïne bleek nog veel sterker dan die van morfine. Om die reden werd de drug ook ‘heroïne’ genoemd, wat in het Duits heldhaftig of krachtig betekent. Daar waar men morfine gebruikte om van een opiumverslaving af te komen, ging men heroïne gebruiken om weer van die morfineverslaving af te komen. Een vicieuze cirkel was het gevolg. Men kreeg pas in de gaten hoe verslavend heroïne was toen het te laat was.

In 1972 kwam heroïne op de drugsmarkt. De prijs was in eerste instantie heel laag en het duurde niet lang of alle opiumgebruikers stapten over op heroïne en hetzelfde gebeurde met de mensen die andere drugs gebruikten. Jarenlang is het opiaatprobleem het belangrijkste drugsprobleem in ons land geweest. Inmiddels is dit omgekeerd en zijn er relatief weinig heroïneverslaafden.

In 1919 werd de Nederlandse Opiumwet aangenomen. Deze bepaalde dat heroïne een harddrug was vanaf dat moment: bezit, productie, invoer, uitvoer en handel zijn strafbaar. Morfine, codeïne en heroïne mogen wel gebruikt worden voor medische doeleinden. Mensen die gebruikershoeveelheden bezitten worden niet actief vervolgd. Wel kunnen de heroïne en de spuitattributen in beslag genomen worden. Opiaten als morfine en codeïne worden voornamelijk in de geneeskunde gebruikt. Morfine als zware pijnstiller en codeïne als hoestdemper. In die context zijn het legale middelen.
Check het thema Drugs en de wet voor meer info.