Hocus Pocus Pilates Ik Pas

Unity peer Tessa

Een beetje sceptisch stiftte ik mijn lippen en deed ik m’n haar. Over een uur begon de housewarming van een vriendin. Ik ging proosten op haar nieuwe paleis met Dubbelfris. De laatste keer dat ik mijn glas tegen dat van anderen aantikte met sap is zo’n goede twaalf jaar geleden. Kan ik dat wel aan, een ruimte vol mensen die hun lever aan het vervetten zijn? Zich lekker los voelen en wellicht over hun grenzen gaan? Tja als je hebt afgesproken met jezelf dat je 30 dagen geen alcohol drinkt omdat je jezelf wilt bewijzen dat dat HEUS NIET ZO MOEILIJK IS, dan ga je vanzelf wel denken als een zelfbenoemd groen zeurmeisje met zes miljoen volgers op Instagram. Hoewel er stiekem een kern van waarheid in zit die ik natuurlijk niet wil horen.

Hoe dan ook, een beetje huiverig en ontzettend helder stapte ik bij aankomst de volwassen woonkamer van mijn vriendin binnen en zei ik met mijn ogen naar de grond gericht en het schaamrood op mijn wangen dat ik graag een frisje wilde. “Nee, Tessa, echt wáááár??? Wat góed dat je dat doet!” Hoewel het klonk alsof ik zojuist had aangekondigd dat ik voor Unicef de Kilimanjaro achterstevoren op stiletto’s zou beklimmen, was ik opgelucht dat ze niks zei in de trend van: hè wat ongezellig. Nee, toen ik bijna de bar tafel omver stootte toen er een liedje van Enrique Iglesias werd gedraaid en ik mijn moves niet in bedwang kon houden, zei ze zelfs: “Tess, het maakt niet uit of je nuchter of dronken bent, je bent precies hetzelfde!” Dat was een compliment. Denk ik.

Bewust Spa Rood en Schrikken

Een week later ging ik voor een iets grotere uitdaging: broodnuchter op stap in Utrecht. Ik voelde me net Geraldine of Tim maar dan bij Bewust Spa Rood en Schrikken in plaats van bij Spuiten en Slikken. Bij 90 procent van de feestgangers hing hun ogen op half 7 en hoewel er smakelijke hitjes van Rihanna en Major Lazor uit de speakers knalden, stond het merendeel stil tegen elkaar aan te hangen en suf in het rond te grijnzen. Zonde, maar daardoor had ik wel meer ruimte om los te gaan.

Prettig om je de volgende ochtend eens wel de muziek te herinneren en trots op jezelf te zijn dat je die nachtelijke pita kaas met extra knoflooksaus hebt kunnen weerstaan. En je te beseffen dat je er nuchter toch echt iets fortuinlijker uitziet, al leeft bij mij na vijf speciaal bier de hardnekkige illusie dat ik er net zo uit zie als Shakira en vooral net zo goed kan dansen. Een ander voordeel is dat je om 4 uur s’ nachts nog weet waar je je fiets ook alweer hebt neergezet zodat je niet als een plompverloren idioot alle fietsbelten 1094 keer hoeft langs te gaan. En dat je make-up ‘s ochtends op een wattenschijfje in de prullenbak zit, in plaats van uitgesmeerd op je gezicht en kussen. En dat je op zondagmorgen zin hebt in een zonnige wandeling in plaats van een tripje naar de toiletpot om je maaginhoud te legen. Wat. Een. Eyeopeners.

Nog een paar dagen en dan zit mijn Ikpas avontuur er weer op. Ik vind het bijna jammer. Bijna.

Tessa Stevens, Unity Utrecht